بگذار ببوسمت

بگذار ببوسمت !
نهایتش این است که فرار می کنیم
می گوییم : ما نبودیم . انکارش می کنیم !
اما بوسیده ایم و این مهم است .
. . .
شاید این فرصت هرگز به دست نیاید ! 

پشت این پنجره جز هیچ بزرگ،هیچی نیست.
 قصه اینجاست که باید بود،باید خواند
 پشت این پنجره ها باز هم باید ماند،
 ونباید که گریست
 باید زیست